Vanzelfsprekend was het afgelopen weekend paaseieren zoeken bij opa en oma in de tuin.

En na dat alle eieren waren gevonden, was het knutseltijd voor de kinderen. Eén van de neefjes had het idee opgevat om vliegtuigjes te gaan vouwen.

Nog maar net lagen de vouwblaadjes op tafel of opa toverde de Ipad te voorschijn met een app die kinderen leert vliegtuigjes te vouwen. Stap voor stap word je begeleid om elke vouw in de juiste volgorde uit te voeren.

De kinderen letten goed op en deden de handelingen exact als in de app werd uitgelegd. Trots op elke stap die was afgerond.

Ik zelf deed ook mee, maar irriteerde me met elke stap meer en meer. Waarom? Omdat ik maar wat handelingen deed, maar geen idee had waarom. Op deze manier had ik nog nooit een vliegtuigje gemaakt en begreep niet waarom ik bepaalde handelingen moest doen.

Ik had dus graag eerst het eindresultaat gezien voordat ik aan de slag ging.

Dus bij elke stap werd ik steeds geïrriteerder, terwijl de kindertjes juist steeds blijer werden ‘We hoeven nog maar 2 van de 12 stappen’

Uiteindelijk vlogen de vliegtuigjes van de kinderen de hele kamer rond, terwijl die van mij na een meter al op de grond lag.

‘Ha, ha, die oom Emiel kan echt geen vliegtuigjes maken’

Kortom, een mooie illustratie dat je ook in processen verschillende manieren van werken en dus ook verschillende type medewerkers nodig hebt.

Je hebt mensen die het gewoon fijn vinden om instructies uit te voeren en er voldoening in vinden om ‘alle stappen uit te voeren’

En je hebt mensen die ‘het doel duidelijk moeten hebben’ en dan wellicht hun eigen instructie bedenken.

Over verschillende typen procesuitvoering heb ik ook ooit op linkedin wat geschreven.