Procesgekken als ik vinden het fantastisch wanneer organisaties het ultieme procesmanagement zouden invoeren waarbij:

• medewerkers weten wat er van elk proces verwacht wordt,
• medewerkers inzicht hebben in alle lopende zaken,
• medewerkers weten wat een presterend proces maakt en kunnen ingrijpen en aanpassen wanneer het niet loopt zoals beloofd.

Vanzelfsprekend is er ook allerlei geavanceerde software op de markt om al deze aspecten van procesmanagement te ondersteunen.

Kortom; mensen de kans geven een zinvolle bijdrage te leveren aan presterende processen. Goed begrijpen wat een proces maakt en oplossingen invoeren die daadwerkelijk bijdragen aan een beter presterend proces.

Om dit beeld een illusie te noemen, gaat wellicht wat ver, maar toch zie je vaker de houding: ‘Procesmanagement? Best leuk allemaal, maar ik heb nu even een nijpend probleem dat opgelost moet worden’.

Net als hoofdpijn.

Komt die hoofdpijn door een kater? Hup aspirine erin en volgende keer een uurtje eerder op de keet aan.

Heeft die hoofdpijn een structurele oorzaak, dan is een aspirine slechts symptoombestrijding. En hoewel het de klachten (even) wegneemt, blijven de oorzaken van het niet presterende proces in stand. Echt zoeken naar de oorzaak (en oplossing!) is dan een betere aanpak.

Maar wel lastiger, tijdrovender en (op korte termijn) duurder.

En in crisistijd is het soms is gewoon noodzakelijk om brandjes te blussen.

Toch zie je organisaties waar geldt ‘voor elke probleem een nieuw systeem’. Met als gevolg 812 tooltjes die allemaal iets doen ter ondersteuning van processen. Niet zelden met dezelfde functionaliteit. 4 systemen voor online betalingen, 5 workflowachtige tools, 3 BI systemen; het komt echt voor.

Een soort van medicijnkast met voor elk kwaaltje een pilletje. Met als mogelijk gevolg dat het ene medicijn weer een ander probleem veroorzaakt.

Even terug naar ingrijpen in een proces.

Zolang alle aanpassingen gebeuren met het laten presteren van het totaalproces voor ogen, tja wie ben ik dan om moeilijk te doen.

Maar als het continu leidt tot klassieke suboptimalisatie, dan kom ik toch even langs met m’n scheikundedoos. Om eerst eens goed te kijken naar de oorzaken van slecht presterende processen en dan het juiste medicijn te ontwikkelen.

Hoewel, medicijn?  Een andere levensstijl is meestal een, om maar even een hipsterterm te gebruiken, duurzamere oplossing.

Gezonde processen gewenst!