Processen. Daar kleeft toch nog vaak een stoffig AO/IC of kwaliteitsimago aan. Het werk van de mannen in ruitjesbloesen, zeg maar. En als ik eerlijk ben, is dat ook niet zo gek in onze huidige wereld van hippe dingen als Metaverse, AI, digitalisering, robotisering, dronificering, agile en data, data, data.

Ik zit er daarom wel eens over te denken om met al mijn procesgedoe te stoppen en agile-coach, data wetenschapper, robotmanager of avatar te worden. Want, wie zit er anno 2021 nou nog op processen te wachten?

Nou, elke klant van een organisatie! Nou ja, niet persé op die processen, maar wel op de producten of diensten die door deze processen worden opgeleverd. Of nog mooier; de problemen die door de uitvoering van processen worden opgelost.

Niet zo’n gek idee dus om die processen een beetje aandacht te geven. Maar liever veel aandacht!

Want als ik mijn melancholisch ‘ik wil wat anders’ minuutje achter me heb gelaten, vraag ik me retorisch af ‘En wat digitaliseren we? Waar worden die robots gebruikt? Wat moet er agiler worden? Waar wordt al die data voor gebruikt?’

En dan kom ik toch al snel op het onvermijdelijke antwoord ‘In processen (van een organisatie)’.

Want:

• Middels nieuwe technologieën worden (delen van) een proces gedigitaliseerd
• (Software) robots voeren (delen van) processen uit.
• Processen moeten zo nu en dan ook eens veranderen om in te kunnen blijven spelen op de vragen van de klant
• Op verschillende niveaus van het uitvoeren en besturen van processen speelt data een rol

Dus wat mij betreft blijven processen de verbindende factor tussen allerlei aspecten die spelen in een organisatie. Maar dat beeld wordt niet altijd gedeeld. Vandaar dat ik in bovenstaande voorbeelden bewust een aantal keer de term ‘delen van’ heb gebruikt. Want wat me opvalt is dat het hap-snap-fratsgehalte weer lijkt toe te nemen ten koste van ‘echt’ procesmanagement.

Daarbij is een frats is voor mij iets wat op zich zelf best een goed idee lijkt, maar in de context van een proces niet altijd evenveel waarde toevoegt. In feite niets anders dan good old sub-optimalisatie of het niet sleutelen aan bottlenecks vanuit een ToC gedachte.

Beetje als een zuinigere cv ketel kopen, maar niets aan de isolatie van je huis doen; het zal vast winst opleveren, maar een bredere (proces)kijk had misschien geleid tot andere (en beter renderende) verbeterbeslissingen.

En doordat technologische ontwikkelingen ‘zo snel gaan’ en ook steeds makkelijker te implementeren zijn (low code, cloud), zie ik hierin een toename. Elke week is er wel weer iets nieuws wat de schijn wekt een proces te kunnen verbeteren. Maar vanuit een bredere proceskijk misschien niet altijd nodig.

Ik zou bovenstaande heel gewichtig ‘onder architectuur’ kunnen noemen, maar wat mij betreft is het gewoon beseffen dat het processen zijn die resultaten voor klanten opleveren. En dat die processen een ‘verbinding’ zijn tussen allerlei aspecten in en van een organisatie (werkstroom, mensen, data, hulpmiddelen, systemen).

En als een verbetervoorstel dat proces beter (wel eerst even vaststellen wat ‘beter’ is) maakt, prima toch? Dan beloof ik dat ik het geen frats meer noem.

Processen. Misschien wat stoffig en niet zo hipster, maar eigenlijk zo gek dus nog niet.