Regelmatig discussieer ik over de inzet en noodzaak van RPA.  RPA? Wat is dat ook alweer? Ik typte er ooit dit stukje over: https://procesje.nl/wordpress/?p=419

Als Processengek heb ik een haat-liefde verhouding met RPA. Ik zoek liever naar de kernoorzaak van waarom een proces niet presteert, in plaats van de symptomen te bestrijden.

Vandaar dat RPA ook wel eens ‘paving the cowpaths ‘ of ‘ductape automatisering’ wordt genoemd’.

Maar, ik moet ook eerlijk zijn. Door het toepassen RPA verbeter je wel gewoon keihard de prestaties van een proces; het zelfde resultaat kan goedkoper of sneller geleverd worden. Daaruit blijkt weer dat je onderscheid moet maken tussen procesresultaten en doelen die je daar aan stelt: https://procesje.nl/wordpress/?p=340

Een ander prettige bijkomstigheid van RPA (ten opzichte van het daadwerkelijk oplossen van kernoorzaken van een probleem) is het gemak waarmee een business case gemaakt kan worden.

Daarom even terug naar ‘paving the cowpaths’. Stel dat je nu je spulletjes van A naar B vervoert over een zandpad. Dan kun je lang discussiëren over het feit dat dat zandpad niet de slimste weg is van A naar B, maar je kunt het zandpad ook asfalteren. En als je dan, in plaats van 8 keer heen en weer rijden met een tractor, je spulletjes in 1 keer met een vrachtwagen naar B kunt krijgen, dan vermoed ik al snel positieve ROI rapportjes op het bureau van de CEO.

En voordat je concurrent een slimmere asfaltweg van A naar B heeft aangelegd (Lees ; een herontworpen proces met hippe nieuw IT hulpmiddelen heeft geïmplementeerd), dat zal nog wel even duren.

Verder niks te zeuren over RPA dan, Emiel? Tuurlijk wel. Namelijk over die P in RPA. Het komt natuurlijk maar weinig voor dat je een heel proces robotiseert, Meestal delen ervan. Maar ‘Robotic Part of A Process Automation’ ; dat bekt niet echt lekker in een folder of op een Powerpoint slide.

Ik wens u presterende processen!